Podróżowanie od kuchni - Quiche? ~ Blog podróżniczy Sabiny Piłat

Chyba jedno z moich ulubionych i prostszych dań, które zawsze wychodzi! Quiche! (czyt. kisz) Moja pamiątka i nauka przywieziona z czasu pomieszkiwania we Francji.

Wpis ten dedykuję Katarzynie Z. dawniej L. oraz mojej siostrze, która chyba nawet ostatnio pokusiła się o samodzielne wykonanie takowej! (-ej, bo quiche to rodzaj żeński, co jakoś nadal mi językowo nie pasuje).

Wykonywany przeze mnie pewnie nie do końca zgodny jest z wymogami kuchni francuskiej, ale cóż to.. mnie i tak zawsze smakuje, a do tego ładnie wygląda. Co więcej, jak się okazuje, pomimo wszelkich skojarzeń Quiche wcale nie jest daniem o francuskich korzeniach. Quiche to rodzaj placka, ciasta, zwana też czasem francuską odmianą pizzy. Podobno jej receptura powstała w średniowieczu w Niemczech, a nazwa pochodzi od słowa küchen, które znaczy ciasto. Piszę podobno, bo są także głosy, które mówią o tym, że przepis powstał około XVI wieku w Lotaryngii, a do tej pory quiche lotaryńska, której twórcą jest żyjący w XVIII wieku podróżnik (!) i kucharz Vincent La Chapelle, jest najpopularniejszą i "prawdziwą" wersją tego dania.

Potrzeba nam:

1. Ciasto francuskie kosztuje ok. 4 złotych i nie warto bawić się w robienie go samodzielnie, bo to jakieś dwa dni.

2. Jajka sztuk 3

3. Opakowanie śmietany - 18% najlepiej, ale może być 12%

4. Ser żółty, tarty w sporej ilości. Dowolny, wedle upodobań.

5. Sery inne, które się rozpuszczają - ja zazwyczaj dodaję Brie, ale to wedle uznania, ale może być camembert, mozzarella.

6. Dodatki - tutaj cukinia, kurczak, pieczarki, ale też polecany jest brokuł i małe pomidorki cherry.

7. Przyprawy - zwane ziołami i sól.

Kolejne czynności, tak mniej więcej, które należy wykonać, aby danie powstało:
1. Smażymy kurczaka w przyprawach (można też ugotować, jeśli ktoś woli zdrową wersję). Ważne, że krótko, czyli pewnie jakieś 3 - 4 minuty, coby się na wiór nie wysuszył.

2. Gotujemy lub podsmażamy warzywa, cukinia i brokuł oczywiście gotowany. Cukinię można później podsmażyć, żeby podsuszyć.

3. Ciasto wykładamy na blachę i robimy w nim dziurki widelcem.

4. Spód ciasta posypujemy serem, dodajemy pokrojony w plasterki brie oraz pozostałe składniki.

WAŻNE - po smażeniu lub gotowaniu trzeba je jakoś odsączyć - tak, żeby nie wlać do blachy ani oleju, ani innych płynów. W tej opcji lepszy jest brokuł, bo cukinia czasem jest zbyt wodnista.

5. Jajka mieszamy ze śmietaną, solą i ziołami. Ziół niemal nigdy za wiele!

6. Całość zalewamy śmietaną z jajami, na wierzchu układamy pomidorki pokrojone w połówki i po raz kolejny zasypujemy startym serem.

7. Wstawiamy do piekarnika. Jakieś 30-40min na 180stopni z termoobiegiem. Po 25 minutach dobrze wyłączyć górną część piekarnika, bo na pewno przypali się ser. Przypalający delikatnie się ser nie oznacza natychmiastowego wyciągania kiszu z piekarnika, gdyż może się okazać, że spód nadal się jeszcze nie upiekł. 30 minut to minimum!

Kiedy myślę o quiche, to przed oczami staje mi natychmiast małe mieszkanko na 6 piętrze paryskiej kamieniczki niedaleko Placu Bastylii. Pamiętam Stana - Francuza, który pokazywał mi, jak taki quiche upiec. Pamiętam jedenastoletnią Agatę, którą opiekowałam się w wakacje, wspólne malowanie farbami, to, jak uczyła mnie piosenek, żebym szkoliła francuski i jadła kanapki z pysznego białego chleba tostowego bez skórki. Pamiętam jej mamę, która ma przepiękne mieszkanie na obrzeżach Paryża, która zostawiała mi kartę do bankomatu i kredyt zaufania, pomimo, że mnie nie znała, która codziennie rano dawała mi dwie strony maszynopisu z "instrukcjami" na cały dzień. Pamiętam przede wszystkim jedno popołudnie z quichem, który włożyłam do piekarnika nastawionego tylko na górną grzałkę. Spalił się z wierzchu, na dole nie upiekł i nadawał do wyrzucenia. Od tego czasu pamiętam już, żeby sprawdzić spód ciasta zanim podam go komuś do zjedzenia.

Bon appetit!

Smacznego!