Podróżowanie od kuchni - Wino - powyżej 18 roku życia

Wino. Boski napój? Trzeba umieć wybrać? Trzeba przyzwyczaić swoje kubki smakowe? Czerwone czy białe? A może różowe? (Ostatnio pan w sklepie próbował mnie przekonać, że takowe też jest dobre.. ) Kiedy? Z jakiej okazji? Gdzie pijecie ten znakomity trunek?To nie będzie przewodnik po winie. Tylko: Moje winne wspomnienia.

Było już o kawie. Niech i będzie o winie. Nie wiem, jak wam, ale mnie kojarzy się z samymi pozytywnymi rzeczami. Ze słońcem Hiszpanii, z rozpływającymi się serami Francji, z makaronami Włoch. Z moją siostrą. Z dobrą zabawą, bo przecież wszyscy wiedzą, że podstawą dobrego spotkania są wino, kobiety i śpiew. Jednak, co kraj to obyczaj, a w Polsce obyczaju pijania wina chyba nadal nie mamy. Jak to jest trochę dalej? Mówię dalej, bo mnie wino kojarzy się z trzema miejscami...

Gdzie wino i z czym wino? A może z kim wino?

HISZPANIA

Wina w Hiszpanii nie pija się lecz pije. Powiedziałabym od rana do wieczora. Choć przed południem bardziej znana jest jedna caña.. Kieliszeczek wina, niemal zawsze, w cenie lunchu. Nikomu nie przeszkadza, iż to przerwa w pracy. Prawda jest taka, że będąc w Hiszpanii na winach znać się nie trzeba. Pija się praktycznie tylko wina hiszpańskie - inne to fanaberia i zupełnie niepotrzebne działanie. Zapamiętać należy jedno: wchodząc do knajpy zamawiasz albo wino Rioja (czyt. rjoha), czyli czerwone, albo Rueda (czyt. rułeda), czyli białe. Rioja i Rueda do regiony, gdzie wino się produkuje. Oczywiście można zachodzić w głowę, cóż to za wino dostaniemy, z którego roku i tym podobne szczegóły. Prawda jest jednak taka, że większość barów (bar del barrio), gdzie spędza się czas oferuje nam jeden rodzaj (no w porywach do dwóch) i nie ma się co męczyć wybieraniem. Wino tańsze od piwa, to na pewno, od wody.. to już różnie bywa. 

1.  Wino czerwone i ananas. Naprawdę warto się pokusić. To skarby ziemi Hiszpańskiej. 

2. Wino, oliwki, sery i szynka. Połączenie idealne. Na kolację dla siebie, czy też większej grupy znajomych. Przyniesienie wina nie tylko jest w dobrym tonie, ale nawet niezręcznie się bez niego pojawiać. 

3. Wino białe Marian. Pozdrawiam moją siostrę Marię. Dobre, niecałe 3 euro. Możemy pomarzyć o takiej cenie na polskich półkach. 

4. Wino ze znajomymi. Zawsze. Nieważne czy po południu, czy przez całą noc. Butelki wina w knajpie na stole nie są niczym niezwykłym. adnie to wygląda.

5. W Hiszpanii popularne są jeszcze dwie wariacje na temat wina i dodam, że żadna z nich nie jest uważana za profanację tegoż zacnego trunku: 

Tinto de Verano - wino letnie. Czerwone wino wymieszane z napojem limonkowym lub fantą cytrynową. Pijane i polecane szczególnie latem. Nic tak nie chłodzi. 

Sangria - chyba wszystkim znane połączenie czerwonego wina, wermutu i owoców. 

WŁOCHY 

Moja przygoda z Włochami jest dość krótka, ale za to obfita. Miałam przyjemność kosztować win przeróżnych i zachwycać się nimi w towarzystwie ludzi i jedzenia. 

1. Domowa kolacja - tylko z winem. Sylvia uczęstowała mnie tymi, które pochodzą z winiarni jej babci. Do tego świeżo pieczone bruschetty, gnocchi z sosem grzybowym i słodycze. 

2. Arezzo - urocze miasteczko w Toskanii, gdzie Benigni kręcił sceny do "Życie jest piękne" wieczorami zaprasza do kawiarni i restauracji na 'aperitivo'. Płacisz za kieliszek wina, częstujesz się do niego pysznościami z bufetu. Już nic się w brzuchu nie mieści, ale trzeba spróbować. 

3. Rzym - tam w prezencie dostałam wizytę w winiarni. Nieduży sklepik z winami, gdzies poza centrum miasta. W rogu dwa stoliczki. Przy jednym ja. Kilka win, a do nich naturalne włoskie wędliny, sery, ciastka, chlebki. Może czasem warto kupić sobie taki "pakiecik" i od właścicieli posłuchać, co to za wino i co do niego najlepiej pasuje. Żona sklepikarza sama upiekła ciasto, a wędliny pochodzą od przyjaciół. 

4. Małe uliczki za rzeką w Rzymie. Mała knajpka. Małe stoliczki. Przepyszny makaron z pesto, aż żal, że za chwilę się skończy, pomimo, że już więcej nie zmieścisz. A do tego białe wino, domowe. Nic szczególnego. Słońce. Bruk. Włoski gwar. Starsi panowie na rogu ulicy i poczucie, że do szczęścia niewiele potrzeba. 

FRANCJA
Oczywiście musi być i Francja. Ojczyzna wina. Wszyscy Francuzi wiedzą, że robią najlepsze wino na świecie. Wiele lat mi nie smakowało. Przeżywałam tortury, kiedy za każdym razem w towarzystwie (tam na miejscu) słyszałam: Spróbuj. Troszkę. Tym razem może ci posmakuje. Jest naprawdę dobre. 
Nie smakowało wtedy. Wtedy. Teraz jest lepiej. Po latach. Inne to wino od Hiszpańskiego. Inne to szczepy winogron, inna to szerokość geograficzna. Jakby mniej chyba w nim słońca i więcej cierpkości...

1. Wino i sery. Bez nich życie we Francji nie miałoby sensu. W tym roku na każdą wyprawę, spacer, wycieczkę zabieraliśmy butelkę wina, plastikowe kubeczki i sery. 

2. Marsylia - a tam najlepsze mule, jakie jadłam w życiu. Do tego ogromne własnej roboty frytki i obowiązkowo wino, pan chyba nawet nie pytał tylko po prostu mi przyniósł. Kiedy zobaczył, jak bardzo ucieszyłam się słysząc, że dostanę taki garnek pachnących muli, tylko wino mogło dopełnić tę chwilę...

A Wy gdzie to wino popijacie? W domu przed komputerem? Ze znajomymi w knajpie? Na "ekskluzywnej" kolacji w restauracji? Czy może tylko na wyjazdach? Jakieś szczególne winne wspomnienie zapisane w pamięci? A może wszystko tylko nie wino! Bo gorzkie. Bo cierpkie... Ciekawe.


PS. Kiedy się już skończy - kolejna butelka - kiedy powiecie wszystkim znajomym, że potrzebujecie korków, kiedy na imprezie w pracy będziecie zachęcac kolegów i koleżanki z pracy, żeby pili wino, bo zbieracie korki to znaczy, że jesteście gotowi, żeby wypite trunki miały sens długotrwały i na waszej ścianie może zawisnąć takie oto cudo. Jak to zrobić? To już w nowym roku może...

Posted in: arezzo, biutelka, diy, dom, europa, francja, hiszpania, madryt, od kuchni, picie, podróże, rioja, rueda, rzym, styl zycia, wino, wlochy, zwyczaje